Celebrity στα TGIFriday’s

Το σκηνικό διαδραματίζεται βραδάκι γύρω στις 10 και ήμαστε 4 για χλαπάκιασμα. Εγώ, το φιλαράκι μου ο Γ. με την γυναίκα του και η υπέροχη 22χρονή ‘ξαδέλφη της (όχι δεν ντρέπομαι που το λέω). Και αφού έχουν περάσει περίπου 30 λεπτά για να διαλέξουμε τι θα “σφάξουμε” έρχεται η σερβιτόρα για να μας πάρει παραγγελία.

Παρένθεση και άσχετο! (γεια σας είμαι η Σ. και για σήμερα θα είμαι η σερβιτόρα σας! Απίστευτη αμερικανιά και όσες φορές και να έχω πάει δεν μπορώ να το χωνέψω. Όχι δεν έχω πρόβλημα με τους χαρούμενους σερβιτόρους αρκεί να είναι όμως αυθεντικό και όχι στημένο όπως είναι στα TGIF).

Εκεί που παλεύαμε με την σερβιτόρα μας την Σ. να βρούμε τι εναλλακτικό θα πιούμε, γιατί δεν είχε τις μπύρες που θέλαμε, η Σ. έπαθε μια μικρή υστερία!

- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, εκεί πίσω δεν είναι η τάδε*; (μας λέει;)
- Ποια είναι η τάδε*; (εγώ)
- Α, ναι… κάνει εκπομπή στην τηλεόραση. (ο Γ.)
- Μα καλά, δεν ξέρεις την τάδε*; (σε μένα η Σ.)
- Γιατί αυτή με ξέρει; (κλασσική απάντηση που την περίμενε)
- Ααααααχχχχχ θα σκάσω! Δεν ξέρεις την τάδε*;
- Αν είναι να σκάσεις μπορείς να πας πιο εκεί;
- Γιατί;
- Για να μην με γεμίσεις ζουμιά και αίματα! Άσε που θα με τρομάξεις και δεν θέλω! (απάντηση που δεν περίμενε Νο1)
- Άντε καλέ… (ξεκαρδισμένη στα γέλια) Αλλά να μην ξέρεις την τάδε*…
- Ε, δεν την ξέρω… να σου πω… τους περισσότερους δεν τους ξέρω και δεν τους αναγνωρίζω. Ειδικά αν είναι από τον καλλιτεχνικό χώρο.
- Σοβαρά; Πάντως αν έρθει εδώ ο Ρέμος, εγώ θα πέσω να πεθάνω!
- Θα πέσεις να πεθάνεις; Αν είναι να πεθάνεις… μπορείς να πας λίγο πιο εκεί;
- Γιατί καλέ;
- Ε, πως θα φάω με το πτώμα δίπλα μου; (απάντηση που δεν περίμενε Νο2)
- Άντε καλέ… (πάλι ξεκαρδισμένη στα γέλια)

Πάντως, δεν είναι μόνο η Σ. που παθαίνει αμόκ δίπλα σε celebrity. Εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω. Γιατί να πάθω αμόκ και υστερία αν δω από κοντά έναν καλλιτέχνή; Άνθρωπος δεν είναι και αυτός; Το “έργο” τους μπορεί να είναι υπέροχο, αλλά υπάρχουν τόσοι άλλοι για να νιώσει κανείς δέος (όχι αμόκ, όχι υστερίες, αλλά δέος) δίπλα τους, όπως πχ. επιστήμονες με μυαλά πέρα από κάθε φαντασία. Δεν ξέρω, δεν το καταλαβαίνω… ίσως γιατί δεν παρακολουθώ τα κοσμικά, ίσως γιατί τελικά γίνομαι γεροπαράξενος, ίσως γιατί τα βλέπω λάθος. Όπως και να έχει όμως, υστερίες και αμόκ δεν θέλω όταν τρώω. Μην μου κάτσει καμιά μπουκιά στο λαιμό απ’ την τρομάρα…

*ειλικρινά δεν θυμάμαι ούτε το όνομα της τηλεπαρουσιάστριας!