Με περνάς για κορόιδο ρε μαλάκα;

Κάποιοι, που θέλουν να ονομάζονται επαγγελματίες, πιστεύουν πως οι πελάτες τους, είναι μαλάκες. Πιστεύουν, πως μπορούν να τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα η και πίσω από την πλάτη τους έχοντας την εντύπωση πως δεν θα τους κάνουν ποτέ τσακωτούς η πως και να τους κάνουν, θα καταπιούν την πουστιά που τους έγινε χωρίς να πουν κουβέντα.

Επειδή ρε ζώα δεν ζούμε στην Ζούγκλα –και αν ήμασταν, ο Ταρζάν εγώ θα ήμουν και θα σας γαμούσα- αλλά στην Ευρώπη του 2007, όταν σας πληρώνει κάποιος για μια υπηρεσία, καλά θα κάνετε να είστε σωστοί επαγγελματίες και να μη προσπαθείτε να γαμήσετε τον πελάτη σας. Ακόμη και αν σας φανεί ευγενικός και καλόψυχος, μην το κάνετε. Γιατί; Γιατί ακόμη και στην Ευρώπη του 2007, αυτός ο ευγενικός και καλόψυχος κάποιος μπορεί να είναι πιο μάγκας από εσάς και θα σας γαμήσει αν πάτε να του τη ¨φέρετε¨!

Μιας και τα λέμε έτσι φιλικά και μεταξύ μας, και αφού μου την έδωσε και δίνω συμβουλές, ας δώσω ακόμη μία συμβουλή στους δήθεν επαγγελματίες. Όταν δεν ξέρετε ποιός είναι ο πελάτης σας, όταν δεν τον έχετε δει ποτέ, όταν δεν έχετε ιδέα αν είναι πιο μάγκας από εσάς… τότε κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και να είστε διπλά προσεκτικοί στην εκτέλεση της υπηρεσίας που αυτός ο πελάτης πλήρωσε στην επιχείρηση σας.

Πριν από 3 μέρες, έστειλα με interflora λουλούδια εκτός Θεσσαλονίκης. Το κατάστημα στο οποίο απευθύνθηκα είναι από τα καλύτερα αν όχι το καλύτερο της πόλης. Μου το απέδειξαν άλλωστε οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί με τις προηγούμενες δουλειές τους και φυσικά τώρα κάνοντας τα αδύνατα δυνατά για να διορθώσουν την βλακεία και τον αντιεπαγγελματισμό των συναδέλφων τους στην πόλη όπου και έστειλα τα λουλούδια. Δυστυχώς για μένα που αφενός τα χρυσοπλήρωσα και αφετέρου μου χάλασε την έκπληξη, αλλά και για την κοπέλα μου που παρέλαβε τα λουλούδια, το μπουκέτο ήταν ένα μάτσο χάλια. Ο μαλάκας-ανεγκέφαλος ιδιοκτήτης πίστεψε σε 2 πράγματα. 1, πως δεν θα το μάθω ποτέ και 2, πως και να το μάθω δεν θα κάνω τίποτα γι’ αυτό!

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να πάρω τηλέφωνο στο ανθοπωλείο όπου έκανα την παραγγελία μου. Οι άνθρωποι αυτοί, επειδή είναι σωστοί επαγγελματίες (αν και δεν φέρουν καμία ευθύνη για τους συνεργάτες που επιλέγει η interflora) έψαξαν, ρώτησαν, έμαθαν και απευθύνθηκαν στους αρμόδιους της interflora. Το αποτέλεσμα ήταν, οι ιδιοκτήτες του άλλου ανθοπωλείου (εκτός από τις μαλακίες που είπαν ως δικαιολογίες) να αντικαταστήσουν το μπουκέτο ζητώντας συγνώμη.

Πάρτε μια πολύ μικρή γεύση από το πρώτο μπουκέτο που έστειλαν και πείτε μου αν εσείς στην θέση μου δεν θα γαμούσατε τον μαλάκα που τα έστειλε.

Γκομενοδουλειές (part 2)

Previously in some photos… ένα σχέδιο για την κατάκτηση μιας τουρίστριας στην Χαλκιδική! Μαθήματα αγγλικών, θάρρους και κυνηγητά με στρώμα θαλάσσης. Ένα post με ανατροπές, αγωνία και τον μικρό Νικόλα σε ρόλο καθηγητή να οδηγεί τον φίλο του S κατευθείαν στην καταστροφή! Διαβάστε παρακάτω την συνέχεια…

Απέναντι από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια των δύο φίλων, έμενε μια οικογένεια με μια κόρη, η οποία ουδέποτε έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για τους δύο φίλους! Δεν χαιρετούσε καν όταν κατά τύχη συναντιόντουσαν στην κοινή αυλή η σε κάποιο άλλο μέρος. Για τον Νικόλα, αυτό ήταν πολύ ευχάριστο μιας και το κορίτσι στα μάτια του, φάνταζε με τον χαμένο κρίκο στην αλυσίδα μεταξύ ανθρώπου και πίθηκου. Για τον φίλο του τον S όμως, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Στα μάτια του S, το κορίτσι φάνταζε ιδανικό και έπρεπε να το κατακτήσει! Οι αντιρρήσεις σε θέματα καρδιάς όπως πολλοί από εσάς ξέρετε, δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Ο έρωτας είναι τυφλός και στην συγκεκριμένη περίπτωση αν και έγιναν προσπάθειες ανάκτησης της όρασης του, όπως ήταν αναμενόμενο απέτυχαν παταγωδώς.

Το μοναδικό σοβαρό πρόβλημα που προέκυπτε στο σχέδιο δράσης για την κατάκτηση του κοριτσιού από τον S ήταν μονάχα ένα. Η απομόνωση! Ποτέ δεν ήταν μόνο του αυτό το κορίτσι. Πάντα υπήρχε κάποιος δίπλα του. Ο μπαμπάς, η μαμά κάποια φίλη η κάποιος ένοικος από διπλανό σπίτι που θα ήταν φίλος. πράγμα που έκανε τον S πολύ διστακτικό. Ο κ. ¨καθηγητής¨ έπιασε και πάλι δουλειά. Αυτή τη φορά το μάθημα των αγγλικών αντικαταστάθηκε από συνεχές μπίρι μπίρι (πρήξιμο δηλαδή) του στυλ ¨μα τι κάθεσαι; Όρμα!¨ και τα απαραίτητα μαθήματα θάρρους.

Μετά από μια εβδομάδα περίπου, εκεί που όλα έδειχναν πως η επιχείρηση δεν θα γίνονταν ποτέ, έγινε το θαύμα. Ο Νικόλας και ο S, κάθονται στο μπαλκόνι με θέα το μπαλκόνι του κοριτσιού και ξαφνικά η κοπέλα ανοίγει την πόρτα και αποχαιρετά τους γονείς της που φεύγουν φορτωμένοι πράγματα για Θεσσαλονίκη! Στο συγκρότημα, δεν υπήρχε ψυχή για μάρτυρας! Το timing δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Χρειάστηκε περίπου ένα δεκαπεντάλεπτο ¨ψησίματος¨ και μαθήματα θάρρους στον S για εγκαταλείψει την έως τότε αναβλητικότητα του. Ξαφνικά ο S πήδηξε από το μπαλκονάκι και βρέθηκε στο χορτάρι. Σε λιγότερο από 30” περίπου, για ακόμη μια φορά, κανείς δεν θα μπορούσε να αποτρέψει την καταστροφή.

Ο S χτύπησε την πόρτα και περίμενε να του ανοίξει η κοπέλα. Οι ατάκες, τα βασικά κόλπα και αστειάκια, όλα όσα έπρεπε να πει η να μην πει είχαν χιλιόειπωθεί. Ήταν έτοιμος! Περίμενε μερικά δευτερόλεπτα αλλά απάντηση δεν πήρε. Ο S ξαναχτύπησε την πόρτα και περίμενε για μερικά ακόμη δευτερόλεπτα, αλλά και πάλι η κοπέλα δεν άνοιξε την πόρτα. Τα μαθήματα θάρρους, σε αυτό το κρίσιμο σημείο της επιχείρησης, έπαιξαν βρώμικο παιχνίδι στο μυαλό του S. Αφού είδε πως του κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα, δεν είχε άλλη επιλογή και μπούκαρε στο σπίτι από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα! Οι τσιρίδες του κοριτσιού δεν άργησαν να ακουστούν και ο S με την σειρά του δεν άργησε και αυτός να βγει έξω! Μετά από 2” ακολούθησε και η κοπέλα η οποία ήθελε να μάθει τα αίτια αυτής της τελείως τρελής εισβολής.

Ο S έκανε ένα ακόμη μοιραίο λάθος. Επειδή δεν ήθελε ο φίλος του Νικόλας να ακούσει το ¨ψήσιμό¨, πήρε το κορίτσι και το πήγε σε ένα λίγο πιο απομονωμένο σημείο. Κάτω από ένα κλειστό παράθυρο. Για κακή του τύχη, το παράθυρο αυτό ήταν το παράθυρο στο υπνοδωμάτιο του Νικόλα και αν και τα παντζούρια ερμητικά κλειστά, τα τζάμια όχι! Δέκα λεπτά αργότερα, ο πατέρας του Νικόλα έρχεται στο σπίτι.

- Τι κάνεις εκεί ρε;
- Σσσσσσς…
- Α, ¨ψήνει¨ την γκόμενα ο S από κάτω; (ψιθυριστά)
- Ναι, άμα σου πω τι έκανε πριν από λίγο… (ψιθυριστά)

Όπως ήταν αναμενόμενο, έγινε χαμός από τα γέλια. Το κορίτσι και ο S κατάλαβαν πως υπάρχουν ¨κοριοί¨ ανάμεσα τους και πως αυτά που λένε δεν μένουν μεταξύ τους και η ιστορία έληξε άδοξα. Οι δύο φίλοι συνέχισαν τις διακοπές τους χωρίς άλλα παρατράγουδα και ιστορίες. Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…

Στην πραγματικότητα, κατά το μακρύ παρελθόν που με ενώνει με τον φίλο μου τον S, 30 χρόνια, έχουν γίνει πράγματα ακόμη πιο ακραία και τρελά, αλλά δυστυχώς δεν είναι δυνατόν να γραφτούν. Τόσο γιατί δεν το θέλει ο S αλλά και γιατί δεν το θέλω και ο ίδιος. Κάποια πράγματα είναι για να μένουν για πάντα μεταξύ φίλων.

Γκομενοδουλειές (part 1)

Πριν από πολλά πολλά χρόνια, ζούσαν 2 φίλοι. Ο Νικόλας και ο… ας τον αποκαλέσουμε απλά ο S για ευνόητους λόγους. Οι δύο φίλοι, βλεπόντουσαν μόνο κατά την διάρκεια των διακοπών γιατί ο S έμενε στην μακρινή πρωτεύουσα Αθήνα. Μεγάλη η χαρά των δύο φίλων όταν επιτέλους το σχολείο τελείωνε και μαζί του και οι υποχρεώσεις του. Μεταξύ μας… ποτέ δεν ήταν και πολύ εντάξει αυτοί οι δύο με τις σχολικές τους υποχρεώσεις, αλλά αυτό είναι ένα άλλο παραμύθι.

Η μεγάλη συνάντηση, γινόταν πάντα στην Χαλκιδική. Δεν είχε τόσο πολύ κόσμο τότε, δεν ήταν καμένη τότε και οι παραλίες, ήταν ακόμη άνευ beach bar και υποχρεωτικό reserve (έλεος πια) για να απολαύσεις την θάλασσα. Συνήθως, η περίοδος που οι δυο φίλοι κάνανε διακοπές μαζί, ήταν περίπου 15-20 μέρες. Αρκετές για να φέρουν τα πάνω κάτω στις κατά τα άλλα ήσυχες οικογενειακές διακοπές. Οι δύο φίλοι, είχαν πάντα πολλά να κάνουν. Τα κυριότερα από αυτά ήταν οι εξορμήσεις στην θάλασσα και να βρουν γκόμενα για το καλοκαίρι. Με λίγα λόγια, πνιγμένοι στις υποχρεώσεις!

Ένα από αυτά τα καλοκαίρια, ο S, ερωτεύτηκε μια τουρίστρια. Έρωτας μεγάλος και το Greek kamaki σε απόγνωση διότι δεν γνώριζε αγγλικά. Βασικό σφάλμα του… αλλά γι’ αυτό υπάρχουν οι φίλοι. Τα μαθήματα άρχισαν σε εντατικούς ρυθμούς. Πρωί μεσημέρι βράδυ ο Νικόλας σε ρόλο καθηγητή προσπαθούσε να βάλει στο κεφάλι του S όσα χρειαζόταν για την πρώτη ουσιαστική κρούση. Και λέω για πρώτη ουσιαστική κρούση, διότι ο S αν και δεν ήξερε αγγλικά, κάτι κυνηγητά στην θάλασσα με το στρώμα θαλάσσης έγιναν! Μαζί με τα αγγλικά φυσικά έγιναν και οι απαραίτητες ασκήσεις θάρρους! Μετά από δυο μερόνυχτα, εντατικά αγγλικά με τα βασικά και ασκήσεις θάρρους, τα μαθήματα έλαβαν τέλος. Ο ¨μαθητής¨ ήταν έτοιμος για την επίθεση.

Ο S είχε φροντίσει να γνωρίζει στο περίπου την ώρα που το κορίτσι θα έβγαινε για την απογευματινή του βόλτα στην παραλία. Μη ρωτάτε πως. Αυτά είναι μυστικά που δεν γίνεται να αποκαλυφθούν ποτέ. Το πλάνο ήταν πολύ απλό, ο S θα την έπεφτε έξω από το ξενοδοχείο περιμένοντας το κορίτσι και ο κ. ¨καθηγητής¨ θα περίμενε λίγο πιο κάτω κρυμμένος έτσι ώστε σε περίπτωση που κάτι δεν θα πήγαινε καλά να βοηθήσει τον φίλο του την κατάσταση που στράβωσε. Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο… τίποτα σχεδόν δεν θα πήγαινε καλά!

Στην αρχή της επιχείρησης υπήρξαν κάποια μικροπροβλήματα άγχους, και χρειάστηκε αρκετές φορές να βγει από την κρυψώνα του ο κ. ¨καθηγητής¨, αλλά όπως κάθε καλός coach που εκτελεί και χρέη guru στα δύσκολα, έτσι και ο αυτός κατάφερε να πείσει τον S πως δεν υπάρχει πρόβλημα και πως πρέπει να μείνει στην θέση του σαν καλός στρατιώτης. Το κορίτσι όντως, μετά από κανένα 10λεπτό αναμονής κατέβηκε αλλά όχι μόνο του. Κατέβηκε μαζί του ολόκληρη η ομάδα. Μπαμπάς, μαμά και τα 2 αδερφάκια! Το σχέδιο ξαφνικά, ¨έμπαζε¨ από παντού. Κάποιος έπρεπε να φωνάξει το ¨στράτευμα¨ πίσω αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ γιατί δεν υπήρξε χρόνος.

Τα μαθήματα θάρρους είχαν απόλυτη επιτυχία. Η μάλλον για να το πω καλύτερα, παραείχαν επιτυχία! Ο S αντί να ματαιώσει την αναμέτρηση με την σουσουράδα που του είχε πάρει τα μυαλά, έκανε επίθεση! Καθισμένος σχεδόν ανακούρκουδα πάνω σε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο, με μαγκιά που θα τρόμαζε ισοβίτη, κοίταξε το κορίτσι ίσια στα μάτια τείνοντας το δάχτυλο και του είπε:

- χει, γιου… καμ χiαρ!

Κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι σε στυλ έλα εδώ μη σου τσακίσω τα κόκαλα.

Ο κ. ¨καθηγητής¨ δεν πίστευε στα μάτια του. Το κορίτσι είπε κάτι στους δικούς της οι οποίοι και αποχώρησαν διακριτικά, μάλλον θα τους είπε ¨προχωρήστε εσείς, του ρίχνω χυλόπιτα και έρχομαι¨ και ήρθε μπροστά στον S. Το σχέδιο θα είχε επιτυχία μέχρι εκεί. Ο κεντρικός επεξεργαστής του S crashάρε με την απροσδόκητη έως τότε επιτυχία και έμεινε βουβός για μερικά δευτερόλεπτα υποδυόμενος προφητικά τον Forrest Gump! Ο κεντρικός επεξεργαστής όμως, όταν επανήλθε είχε χάσει όλα τα νεοφερμένα δεδομένα. Τα μαθήματα αγγλικών και θάρρους είχαν πάρει εξιτήριο από την μνήμη και το μόνο που είχε απομείνει ήταν η βοήθεια του κοινού. Ο S φώναξε τον φίλο του που έβλεπε την καταστροφή από μακριά.

- Νικόλα… έλα εδώ ρε…
- Τι θες;
- Τι λέμε τώρα;
- Καλά… άστο… έρχομαι!

Τα επόμενα 5 λεπτά ήταν τα αναμενόμενα. Ο S έφαγε μια διακριτική και ευγενική χυλόπιτα και αφού το κορίτσι απομακρύνθηκε ο κ. ¨καθηγητής¨ έφαγε το βρισίδι της ζωής του από τον S. Ευτυχώς, η ιστορία ξεχάστηκε σχετικά γρήγορα γιατί ο S βρήκε καινούργιο στόχο. Αυτή την φορά ο στόχος ήταν Ελληνίδα και το μόνο που θα χρειαζόταν από τον κ. ¨καθηγητή¨ θα ήταν οι ασκήσεις θάρρους!

Ιστορίες Αυτοκίνησης. (part one)

Σιχαίνομαι να οδηγώ Σαββατοκύριακα και αργίες. Όχι γιατί έχει κίνηση. Γιατί η κίνηση στους δρόμους είναι φαινόμενο που συναντάς κάθε μέρα. Σιχαίνομαι να οδηγώ αυτές τις μέρες λόγο των οδηγών που βγαίνουν σαν τον χάρο παγανιά, μόνο τα Σαββατοκύριακα και αργίες.

Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, Σε αυτόν πoυ oδηγεί με ταχύτητα κατώτερη τoυ ελάχιστoυ επιτρεπόμενoυ oρίoυ ταχύτητας, ως και σε αυτόν πoυ παραβαίνει τη διάταξη της παραγράφoυ 9* τoυ άρθρoυ αυτoύ επιβάλλεται πρόστιμo είκοσι χιλιάδων (20.000) δραχμών. Πουθενά δεν είδα**, ούτε άκουσα** ποτέ να δίδεται ένα πρόστιμο στον παπάρα που πηγαίνει με 30, προκαλώντας άνευ λόγου και αιτίας ουρά χιλιομέτρων γιατί δεν υπάρχει ορατότητα για προσπέραση, η δεν το επιτρέπουν τα διερχόμενα από την αντίθετη κατεύθυνση οχήματα, και εκνευρίζει τους υπόλοιπους οδηγούς με αποτέλεσμα στο τέλος να γίνονται ένα σωρό μαλακίες. Φυσικά δεν αναφέρομαι στους ιδιοκτήτες παλαιών αυτοκινήτων. Αυτοί, και να θέλουν δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Πώς να πάει με 90km/h πχ. το 20+χρόνων αυτοκινητάκι, που στα νιάτα του είχε 75 ίππους και τώρα τα 20 που παραμένουν ζωντανά ακόμη, τραβούν μαζί με τον ιδιοκτήτη τους και τα άλλα 55 ψόφια; Τουλάχιστον αυτοί οι οδηγοί, γνωρίζουν την κατάσταση και οδηγούν στην άκρη όσο γίνεται. Εδώ φυσικά γεννάται το ερώτημα πως πέρασε ΚΤΕΟ αυτό το αυτοκίνητο… αλλά δεν είναι επί του παρόντος.

Μη με παρεξηγήσετε, με εκνευρίζουν και δεν επιβραβεύω ούτε και θαυμάζω τους κάφρους που με όριο 90 ¨πετάνε¨ με 150. Ούτε πιστεύω πως εφόσον το όριο είναι 90 πρέπει να πηγαίνεις με 90. Μπορεί οι συνθήκες να μη το επιτρέπουν και να επιβάλετε να βάλεις από μόνος σου όριο πολύ κάτω του 90! Αλλά, εκνευρίζομαι ακόμη περισσότερο, όταν βλέπω πως κάφροι, που θεωρούν τσιφλίκι τους τους δρόμους, κάνουν κατάληψη της λωρίδας με ταχύτητα που δεν ξεπερνά τα 30-40 km/h. Είναι οι υπαίτιοι για τον εκνευρισμό τόσων και τόσων οδηγών που τους εξωθούν σε ακρότητες αυξάνοντας τις πιθανότητες ατυχήματος λόγο εκνευρισμού. Αυτοί ως πότε θα μένουν ατιμώρητοι από την τροχαία; Για αυτούς τους οδηγούς πότε θα ισχύσει ο νόμος;

* Παράγραφος 9. Στα φoρτηγά αυτoκίνητα και στα ρυμoυλκoύμενα από αυτά ως και στα λεωφoρεία αυτoκίνητα πρέπει να αναγράφεται στo πίσω μέρoς τoυ αμαξώματός τoυς, με στoιχεία ύψoυς 0,15 μ. μαύρoυ χρώματoς σε άσπρη κυκλική επιφάνεια, o αριθμός των χιλιoμέτρων την ώρα τoυ επιτρεπόμενoυ ανώτατoυ oρίoυ ταχύτητάς τoυς.

** Αν ακούσατε ποτέ περίπτωση τέτοια στην Ελλάδα και όχι στο εξωτερικό παρακαλώ να μου το πείτε.

Ο Αι Βασίλης φέρνει δώρα και το Πάσχα!

Πριν από μερικές μέρες, έλαβα ένα mail. Στην αρχή, νόμιζα πως κάποιος μου κάνει αστειάκια. Πέρασαν βιαστικά από το κεφάλι μου μερικοί ύποπτοι, χαμογέλασα και είπα από μέσα μου ¨θα σε τσακώσω όποιος και να είσαι¨.

Ρίχνοντας όμως μια πιο προσεχτική ματιά στο mail αυτό και κάνοντας ένα απλό search στο όνομα του αποστολέα, ανακάλυψα πως κανείς δεν μου κάνει πλάκα. Αθώωσα όλους τους υπόπτους μέσα μου και χαμογέλασα πλατιά. Το mail ερχόταν από τα κεντρικά της Aegean! Κάποιοι στα κεντρικά της Aegean διάβασαν το post με το μπισκοτάκι και σύμφωνα με το mail, το διασκέδασαν πολύ. Τόσο, που αποφάσισαν να μου στείλουν ένα κιβώτιο μπισκότα αν τους έστελνα την διεύθυνση μου. Όπως πολύ σωστά θα φαντάζεστε, δέχθηκα χωρίς δισταγμό την προσφορά.










Αν ήξερα από την αρχή πως με διαβάζουν, θα είχα ζητήσει να μου κάνουν βόλτα και με το Learjet που διαθέτει ο στόλος τους, αλλά δεν το ήξερα και την πάτησα. Όπως και να έχει, θέλω να ευχαριστήσω τον άνθρωπο που επικοινώνησε μαζί μου αλλά και την Aegean για αυτή την πολύ ευγενική χειρονομία.