Σε θυμάμαι φλόγα.

Βρεθήκαμε μετά από πολλά χρόνια. Τυχαία. Αν και σε κοίταξα στα μάτια δεν σε γνώρισα. Έδειχνες κουρασμένη, ταλαιπωρημένη, με προβλήματα πολλά να σε βαραίνουν. Εσύ με γνώρισες και μου είπες καλησπέρα. Σε ρώτησα από πού σε ξέρω και μου απάντησες μονολεκτικά. Ξεκλείδωσες μέσα σε δευτερόλεπτα το σεντούκι που με τόσο κόπο είχα κλειδώσει μέσα μου. Με γύρισες πολλά χρόνια πίσω. Τότε που περνούσαμε δύσκολα και οι δύο. Μέσα στο σεντούκι μου όμως, σε θυμάμαι με μάτια που λαμπίριζαν. Σε θυμάμαι όμορφη, ακόμη και μέσα από όλα αυτά που περνούσες. Σε θυμάμαι φλόγα. Τι απέγινε αυτό το κορίτσι; Γιατί δεν είσαι αυτό που ήσουν; Ποιος η τι είναι αυτό που σε μαραίνει; Χαμογέλασαν τα μάτια σου όταν με είδες. Χαμογέλασες όπως τότε που σε έκανα να χαμογελάς. Πως μπορώ να το κάνω πάλι; Πώς μπορώ να σου επιστρέψω αυτά που σου κλέψανε;