Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος.

Συνήθως, όταν με ρωτάει κάποιος τι κάνω, του απαντάω ¨καλά¨. Δεν έχει σημασία αν είμαι καλά, η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Αυτές τις μέρες, απαντάω ¨υπήρξα και καλύτερα¨. Συμβαίνουν διάφορα άσχημα τον τελευταίο καιρό και η διάθεση μου έχει χτυπήσει κόκκινο. Πάνω από 15 μέρες τώρα τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν όλα από το κακό στο χειρότερο. Συνέβη ένα περιστατικό στην δουλειά μου που χάλασε όλη την διάθεση για μια εβδομάδα. Μετά από την εφιαλτική εβδομάδα, ξαφνικά, η διάθεση μου έφτιαξε. Πρόλαβα να χαρώ περίπου ένα δίωρο πριν συμβεί ένα ακόμη περιστατικό για να μου κάνει την διάθεση ακόμη χειρότερη. Πέρασε πάλι μια εβδομάδα για να φτιάξει κάπως η διάθεση μου. Το να φτιάξει τελείως το αποκλείω γιατί κάποια πράγματα δεν μπορούν να με αφήσουν ανεπηρέαστο όσο και να το θέλω. Αφού λοιπόν έκανα άλλη μια εβδομάδα να συνέλθω το κακό τρίτωσε.

Είναι Σάββατο πρωί, πνίγομαι στις υποχρεώσεις και στις δουλειές αλλά πέρα από το άγχος να τα διεκπεραιώσω όλα χωρίς καθυστερήσεις και αναβολές επιτέλους χαμογελάω λιγάκι. Οδηγώ και πηγαίνω προς τον προορισμό Β χωρίς καθυστερήσεις. Μιλάω στο τηλέφωνο (με το Bluetooth φυσικά, έχει σημασία που το λέω) και προσπαθώ να βγάλω συνεννόηση για τον προορισμό Β. Η συνεννόηση δεν πάει και τόσο καλά και κλείνω το τηλέφωνο μπινελικόνοντας. Τα νεύρα μου έχουν χτυπήσει κόκκινο, δεδομένου της κατάστασης που επικρατεί δεν είναι και τόσο δύσκολο. Μέσα στα νεύρα μου και στα μπινελίκια παραβιάζω ένα κόκκινο! Μερικά μέτρα πιο κάτω η ομάδα Ζ που την έχει στήσει μου κάνει νόημα να σταματήσω…

Στον ρόλο του καλού ο μπάτσος Νο1. Στον ρόλο του κακού ο μπάτσος Νο2. Στον ρόλο του άσχημου… εγώ.

Ακολουθεί η γνωστή διαδικασία, Δίπλωμα, άδεια, ασφάλεια. Ο Νο1 ρωτάει τον Νο2, ¨θα τον γράψεις;¨. Ο Νο2 δείχνει έξαλλος και απαντάει πολύ εχθρικά τον Νο1 ¨ανακριτικός είσαι;¨. Εκεί κατάλαβα πως δεν υπάρχει ελπίδα. Μου ζήτησαν να βγω από το αυτοκίνητο την ώρα που ο μπάτσος Νο2 έβγάζε από την θήκη το δίπλωμα μου για να το κατασχέσει. Με κοιτάει και μου λέει ¨δεν ήταν στην αλλαγή το κόκκινο που πέρασες, είχε ώρα που ήταν κόκκινό¨ σίγουρα περιμένοντας να το παίξω έξυπνος η να του δικαιολογηθώ. ¨Το ξέρω¨ του απαντάω χωρίς να δώσω συνέχεια. Ο Νο1 έγραφε τα στοιχεία πάνω στην κλήση ενώ ο Νο2 μου ξήλωνε τις πινακίδες. Μούγκα εγώ, το μυαλό μου στις δουλειές που έχω να κάνω και που δεν θα γίνουν ποτέ, στην δουλειά μου που χωρίς αυτοκίνητο είναι καταδικασμένη να βουλιάξει μιας και ακολουθούν διάφορα επαγγελματικά ταξίδια και φυσικά η διάθεση έχει ακουμπήσει πάτο.

¨Πόσες μέρες θα είμαι χωρίς δίπλωμα και πινακίδες;¨ τόλμησα να ρωτήσω. 20 μέρες μου απαντάει ο Νο1. Γυρίζω στον Νο2, όπου με κοιτούσε με μάτια που έχουν δει την κόλαση και του εξηγώ με κάθε ειλικρίνεια πως έχουν τα πράγματα για μένα αν μου πάρει δίπλωμα και πινακίδες. Εδώ, πρέπει να κάνω μια μεγάλη παρένθεση.

[ Είμαι πολύ καλός στο να ¨διαβάζω¨ ανθρώπους. Ίσως φταίει η δουλειά μου, ίσως φταίει το δυνατό ένστικτο, ίσως διάφορα, δεν ξέρω ακριβώς πως το κατέχω το άθλημα αλλά το έχω. Στο 99% των περιπτώσεων πέφτω μέσα με εκπληκτική ακρίβεια. Ο Νο2 είναι άνθρωπος που έχει δει πολλά. Είναι άνθρωπος που έχει δει την κόλαση επί της γης και μπορεί να ξεχωρίσει με μια ματιά ποιος τον δουλεύει και ποιος όχι. Είναι ο άνθρωπος που έχει έρθει με ένα σωρό κακουχίες και δυστυχίες στην ζωή του. Είναι ο άνθρωπος που έχει κάνει πολλά (καλά και κακά) και όλα αυτά μπορείς να τα δεις και να τα ξεχωρίσεις με μόνο μια ματιά. Είναι πολύ δύσκολο να σας περιγράψω τι ακριβώς ¨είδα¨ σε αυτόν τον άνθρωπο. Αυτό που εύχομαι, είναι να μην δω ποτέ αυτά που έχει δει εκείνος.]

Του είπα με κάθε ειλικρίνεια πως ξέρω πως έχω λάθος και πως ό,τι και να μου πει θα έχει δίκιο. Να πληρώσω το πρόστιμο, αλλά αν μου πάρει δίπλωμα και πινακίδες για μένα σημαίνει καταστροφή στην παρούσα φάση. Στο σημείο αυτό επενέβη ο Νο1 και του είπε, ¨αφού το βλέπεις, είναι καλό παιδί. Κουβέντα δεν είπε¨, εννοώντας πως δεν προσπάθησα να δικαιολογηθώ και να το παίξω έξυπνος. Η εσωτερική μάχη που έδωσε μέσα του ο Νο2 ήταν φανερή για μερικά λεπτά. Τελικά, μου είπε 2-3 φορές να μην το ξανακάνω και έφυγε στο πόστο του να περιμένει τον επόμενο που θα κάνει μαλακία.

Γενικά, δεν είμαι οδηγός που κάνει μαλακίες. Φυσικά και δεν είμαι ο κύριος τέλειος, αλλά κόκκινα δεν περνάω, το όριο ταχύτητας το σέβομαι σε λογικά πλαίσια κτλ κτλ. Έτυχα σε μια άσχημη στιγμή και χωρίς πολλά πολλά νομίζω πως στάθηκα τυχερός! Ένα γιατί θα μπορούσα να μην έχω υπολογίσει σωστά και να προκαλούσα ατύχημα και δύο γιατί έπεσα σε ανθρώπους που όπως μπόρεσα να τους ¨διαβάσω¨ έτσι και εκείνοι μπόρεσαν να με ¨διαβάσουν¨ καταλαβαίνοντας πως δεν έχουν να κάνουν με τον κάγκουρα των δρόμων. Για όσους δεν ξέρουν το πρόστιμο (το οποίο φυσικά δεν γλίτωσα) είναι 700,00€.

[εξακολουθώ να μην έχω internet στο σπίτι, οπότε… δείξτε λίγη κατανόηση που έχω χαθεί τελευταία]