Το ηθικό δίδαγμα μέσα από ένα Bar.

Είναι Παρασκευή βράδυ, το ραντεβού είναι για τις δέκα και το έργο που θα δούμε στο cinema είναι για τις έντεκα και είκοσι. Ένα ποτάκι λοιπόν πριν το έργο, να χαλαρώσουμε από την ένταση της ημέρας, να τα πούμε λίγο, και μετά να δούμε και μια ενδιαφέρουσα ταινία. Η ταινία που διαλέξαμε, ευτυχώς η ευθύνη είναι ισομοιρασμένη, με πολύ λίγα λόγια και με επιείκεια μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς απλά μια μαλακία. Ο κόσμος είχε σηκωθεί από τις θέσεις του για να την “κάνει” πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Τόσο καλή αυτή η ταινία. Τέλος πάντων για να μην μακρηγορώ και σας κουράζω, αφού την κάναμε και ‘μείς με ελαφρά πηδηματάκια, καληνύχτισε ο ένας στον άλλον και κανονίσαμε να τα πούμε την επομένη. Γυρνώντας στο σπίτι μόνος πια, και αφού η ώρα ήταν προχωρημένη, δύο και… αποφάσισα να κάνω μια σύντομη επίσκεψη στον φίλο μου τον Γιάννη που εκτελούσε χρέη dj στο Vincent. Ένα ποτάκι ακόμη πριν από τον ύπνο μετά από την απίστευτη σαχλαμάρα που είδα έπρεπε να το πιω. Έφτασα λοιπόν στο Vincent, έκατσα στο σκαμπό μου απέναντι από τον Γιάννη που έβαζε μουσική και του έκανα μια εξιστόρηση των τελευταίων γεγονότων. Αφού τελείωσα την εξιστόρηση, ψύχραιμα ο Γιάννης ρωτάει έναν τύπο που είναι λίγο πιο δίπλα από μένα και είναι φως φανάρι πως είναι ώρα εκεί και δεν πίνει αλλά τον πίνει!
- Ρε συ Στράτο; Θα έκανες ποτέ την μαλακία να βγάλεις ποτέ γκόμενα σε ραντεβού, και θα την πήγαινες σε ταινία με τίτλο “Ο επίμονος κηπουρός”;
Ο Στράτος με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω διερευνητικά και μου απηύθυνε το λόγο.
- Ήταν το πρώτο ραντεβού;
- Όχι, το δεύτερο.
Απαντάω εγώ με σακατεμένη ψυχολογία και ύφος του τύπου “ωχ τι κράξιμο έχω να ακούσω τώρα”. Αλλά ο Στράτος, είχε μια διαφορετική άποψη των πραγμάτων.
- Να σου πω, δεν ήταν μαλακία. Ξέρεις που την έχω πάει εγώ σε πρώτο ραντεβού;
- Όχι, που να ξέρω;
Απαντάω γεμάτος περιέργεια και μην μπορώντας να φανταστώ την κοτρόνα που θα έτρωγα στο κεφάλι χωρίς να φοράω κράνος.
- Στο τσίρκο!
Τελικά υπάρχουν και χειρότερα…