Savoir vivre.

Διαβάστε τι λέει ο τυπάς στο εν λόγο βιβλίο (είναι από καινούργια έκδοση), εάν λέει επιθυμούμε οι προσκεκλημένοι μας να έχουν μια συγκεκριμένη αμφίεση, πρέπει να ειδοποιούμε είτε τηλεφωνικώς είτε γραπτός. “Έλα Μπάμπη, στο party να έρθεις με το string σου.”

Η περιβολή καθορίζετε από το είδος και τον τόπο της προσκλήσεως. Δεν φοράμε βραδινό ένδυμα για ένα γεύμα στην εξοχή. Ααααααα, τώρα κατάλαβα γιατί με κοιτούσαν περίεργα στην ορεινή Χαλκιδική! Και ‘γω λέω… τόσο πια δεν τους άρεσε το φράκο μου;

Εάν ένας προσκεκλημένος που επρόκειτο να έρθει συνοδευόμενος ενημερώσει πως θα έρθει μόνος του η πρόσκληση εξακολουθεί να ισχύει. “Τι λες ρε Μπάμπη που θα έρθεις μόνος σου; Πλάκα μας κάνεις; Εμείς δεν γουστάρουμε την παρέα σου, της γυναίκας σου την παρέα γουστάρουμε... Ε όχι σου λέω μην επιμένεις, δεν!”

Μια επιτυχημένη λίστα καλεσμένων περιλαμβάνει συνήθως:
1. έναν άνθρωπο των γραμμάτων και των τεχνών. Είναι λέει γιατί είναι τομέας με ενδιαφέρον. “Όχι ρε Μπάμπη! Επειδή διάβαζες μικρός το Αγόρι και το Μπλέκ δεν σε κάνει άνθρωπο των γραμμάτων.”
2. Έναν πολιτικό. “Αμ δεν ήξερα να μετατρέψω το σπίτι μου σε προεκλογικό κέντρο.”
3. Έναν τραπεζίτη η έναν χρηματιστή γιατί λέει θα μας ενημερώσουν για την οικονομία. “Έλα Μπάμπη το τηλέφωνο του Αυτιά το ξέρεις;”
4. Έναν δημοσιογράφο, διότι είναι ενήμερος για όλα όσα συμβαίνουν. “Έλα ρε Μπάμπη τώρα… Που να ξέρει ο άνθρωπος τώρα αν είναι ελεύθερη η Βίκυ Καγιά;”
5. Έναν εστιάτορα, διότι όλοι ενδιαφερόμεθα για το καλό φαγητό. “Άκου τον άνθρωπο ρε γυναίκα μπας και φάμε καμιά μπουκιά και απ’ τα χεράκια σου…”
6. Έναν Γιατρό, διότι όλοι έχουν κάτι να τον ρωτήσουν. “Γιατρέ μου εσύ θα ξέρεις, ένα οικοπεδάκι που έχω στον Τίρναβο, πόσο να το δώσω;”

Λέω να ξεθάψω και άλλα παλαβά του savoir vivre, μέχρι τότε… Όχι ρε Μπάμπη, δεν μπορώ να σε αφήσω να μπεις. Αφού σου είπα, στο party θα έρθεις με το string σου.