Πλανήτης Αθήνα.

Αγαπημένο μου blog, Τρίτη πρωί, μουνταμάρα και βροχή. Το σιδερένιο πουλί υποτίθεται πως θα με πήγαινε 500km μακριά από το σπίτι μου. Κάποιο λάθος πρέπει να έγινε όμως και με προσγείωσε σε έναν πλανήτη όπου όλα είναι φαινομενικά ίδια . Πρέπει να με πήρε ο ύπνος γιατί δεν πήρα χαμπάρι τον χρόνο που πήρε για να φτάσουμε στον πλανήτη αυτόν.

Ο πλανήτης αυτός είναι πολύ περίεργος. Μας αντιγράφουν. Είναι ντυμένοι το ίδιο με μας, μιλάνε την ίδια γλώσσα με μας, ξέρουν μάλιστα και τα ίδια ανέκδοτα. Πλάκα έχει. Να φανταστείς, πέρασαν αρκετές ώρες για να καταλάβω πως κάτι δεν πάει καλά. “Ξύπνησα” πολύ απότομα μέσα σε ένα super market. Μετά τα meetings και τα βαρετά “νούμερα”, κατά την μεταφορά μου στο ξενοδοχείο, ο συνάδελφος μου, που είχε την καλοσύνη να με πάει μέχρι εκεί, μου ζήτησε να πάμε στο super market. Ήθελε λέει να αγοράσει 5 πράγματα για το σπίτι του. Αγαπητό μου blog, αλήθεια σου λέω, δεν ήξερα τι με περιμένει…

Για να παρκάρουμε, έπεσαν μερικά μπινελίκια. Χωρίς λόγο, έτσι απλά! Είπα να συνοδεύσω τον συνάδελφο μου στα ψώνια του. Μέγα λάθος. Εκεί μέσα ήταν λες και όλοι πήγαιναν σε fast forward. Ζαλίστηκα. Μια γριά, ετοιμόρροπη, έτρεχε με το καρότσι της σαν να έτρεχε σε rally. Μια άλλη κυρία, έβριζε έναν κύριο στο τμήμα με τα φρούτα και τα λαχανικά. “Να πας να γαμηθείς, είσαι μαλάκας, και τι μου πήρες ύφος γιατρού;” του έλεγε του φουκαρά. Ένας άλλος έτρεχε πίσω από την γυναίκα του για να την προλάβει, στα ταμία το fast forward κάποιος το είχε βάλει στο x2! Δεν άντεξα και βγήκα έξω να περιμένω. Δεν άργησε να έρθει η στιγμή όπου βρέθηκα ξανά στο αυτοκίνητο για να ξεπαρκάρουμε, έπεσαν πάλι μπινελίκια!

Το μόνο θετικό με τον πλανήτη αυτόν, είναι πως έκαναν λάθος μάλλον στην reception και μου έδωσαν την σουίτα του διευθυντή. Δεν λέω, καλή είναι, έχει και Jacuzzi να χαλαρώνεις μετά το super market!

Άνευ πλάκας, ο συνάδελφος μου έζησε για πολλά χρόνια σε πάρα πολλά μέρη στο εξωτερικό και μου έλεγε πως το άγχος της Αθήνας το συνάντησε, μόνο στην Νέα Υόρκη.