Ο fat boy πέθανε.

Όσοι διαβάζετε καιρό το blog μου, θα θυμάστε ίσος τον fat boy. Καλή παρέα κάναμε σχεδόν 2 χρόνια τώρα. Όμως, παραπάχυνε και αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να πεθάνει. Πώς να σκοτώσω τον fat boy όμως χωρίς να κινήσω υποψίες; Τι θα έκανα το πτώμα που ήταν βαρύ; Πως θα ξεγλιστρούσα από τους διάφορους που πιθανώς να ερευνούσαν την υπόθεση;

Τηλεφώνησα σε κάποιους “φίλους” να ανακοινώσω αλλά και να τους εμπλέξω στα σχέδια μου. Ήξερα πως και εκείνοι ήθελαν να δουν τον fat boy να πεθαίνει εδώ και καιρό. Τον θαύμαζαν αλλά και τον φθονούσαν ταυτόχρονα. Έπρεπε να βγει από την μέση γρήγορα, ανώδυνα και αθόρυβα. Θα ήταν μια πράξη που θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς ανοσιούργημα, αλλά κανείς δεν φάνηκε να νοιάζεται. Κανονίσαμε μια συνάντηση με επίτιμο καλεσμένο τον fat boy. Όπως πολύ καλά θα το σκεφτήκατε και εσείς, όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ο fat boy ούτε που κατάλαβε πως το μεγάλο σφυρί έκανε θρύψαλα το κεφάλι του. Ο θάνατος του ήταν ακαριαίος και ανώδυνος. Οι “φίλοι” μάζεψαν τα περισσεύματα του πτώματος και τα διασκόρπισαν λίγο πολύ παντού για να μην μπορεί να αναγνωριστεί από κανέναν το πτώμα. Τον πλούσιο εσωτερικό κόσμο του fat boy τον τοποθετήσαμε σε ένα κουτί και ανέλαβα την μεταφορά του σε ασφαλές μέρος μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Από το έγκλημα μια εβδομάδα πέρασε και κανείς δεν αναζήτησε το πτώμα. Ο fat boy, αποτελεί πια ένδοξο παρελθόν. Ζωή σε μας και να τον θυμόμαστε!

Από την όλη ιστορία ο fat boy απέδωσε χωρίς κόπο, 1342ευρώ. Χωρίς κόπο για μένα, με πολύ γκρίνια και κόπο φαντάζομαι για τον ταμία στην τράπεζα! Λέω χωρίς κόπο για μένα, γιατί πολύ απλά το μόνο που έκανα ήταν να προσθέτω ένα 2ευρώ στο εσωτερικό του fat boy, κάθε φορά που είχα ένα στο πορτοφόλι μου. Χρήματα, που αν το καλοσκεφτείς, δεν δίνεις και πολύ σημασία και σκορπάς σε χρόνο dt. Το επόμενο φονικό θα γίνει όταν θα “σφάξω” και τον εσωτερικό κόσμο του fat boy στο ταξίδι που επέλεξα να κάνω…

Η τελευταία φωτογραφία θα μπορούσε να έχει τίτλο “κολυμπώντας στο χρήμα”. :)