Η Γρίπη των χοίρων.

Αφού οι άντρες ήμαστε γουρούνια, η γρίπη των χοίρων, μεταδίδεται με το sex;

Berlin VS Καλοχώρι!

Το προηγούμενο Σάββατο κατά τις 7 το απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο μου. Ήταν μια φίλη που πήρε να δει τι κάνω. Μόλις είχα ξυπνήσει. Της εξήγησα, πως είναι απόλυτα φυσιολογικό να κοιμάμαι μέχρι τις 7 αφού για μένα η μέρα ξεκίνησε πολύ νωρίς το πρωί για να πάω να φωτογραφίσω φλαμίγκο έξω από την Θεσσαλονίκη. Οφείλω να ομολογήσω πως γέλασε με την καρδιά της. Μάλιστα δεν ήταν η μόνη! Οι περισσότεροι που έμαθαν το πρόγραμμα μου το πρωινό του Σαββάτου γέλασαν με την καρδιά τους. ¨Σιγά ρε μη πήγες να φωτογραφίσεις φλαμίγκο¨ έλεγαν…

Ήθελα να postάρω τις φωτογραφίες νωρίτερα άλλα δεν είχα χρόνο. Έπρεπε να φύγω Βερολίνο για δουλειά. Τετάρτη Παρασκευή με full πρόγραμμα και καθόλου ελεύθερο χρόνο. Φυσικά πήρα και την φωτογραφική μηχανή μαζί μου μήπως και τελικά καταφέρω κανένα δίωρο ελεύθερο. Τελικά κατάφερα ένα 4ώρο ελεύθερο χρόνο και κατέληξα στο aquarium και στον ζωολογικό του Βερολίνου μετά από τις βόλτες στο κέντρο και τα μαγαζιά της πόλης.

Νομίζω άξιζε τον κόπο να σηκωθώ νωρίς το πρωινό του Σαββάτου της προηγούμενης εβδομάδας, έχει κανά 2 φωτογραφίες που είναι καλές. Επίσης νομίζω πως άξιζε και ο ζωολογικός του Βερολίνου, δεν βλέπεις κάθε μέρα πολική αρκούδα να παίζει με την μπάλα της!

Hello again!

Ξέρω… έλειψα καιρό. Είναι πολλά στην μέση που με κράτησαν μακριά από το blogging. Το κυριότερο ήταν ότι δεν είχα adsl στο σπίτι μέχρι τις 2 Ιανουαρίου! Ακόμη και όταν αποφάσισα να γράψω κάτι και προσπάθησα να συνδεθώ με την παλιά παραδοσιακή μέθοδο του modem, το modem του laptop αρνιόταν πεισματικά να συνδεθεί!

Οι μέρες περνούσαν και το να γράψω κάτι ήταν λιγάκι δύσκολο. Τα νέα πάλιωναν και δεν είχε κανένα νόημα να τα γράψω πια. Που να γράφω τώρα για την βρύση του πλυντηρίου κάτω από τον μπάγκο της κουζίνας που έσταζε με αποτέλεσμα να μου μουχλιάσει το κάτω ντουλάπι…. Βρώμαγε ο τόπος για καμιά δεκαριά μέρες μέχρι να στεγνώσει. Και πολλά άλλα τέτοια που είχαν αρκετό χαβαλέ και πρόσθεταν μια πικάντικη νότα στα υπόλοιπα προβλήματα που μου παρουσιάστηκαν.

Γενικά, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Το τελευταίο 4μήνο ήταν εφιαλτικό. Πιστέψτε με το να μυρίζει το σπίτι σου μούχλα για μερικές μέρες ήταν το ευχάριστο σε σχέση με τα υπόλοιπα ¨ωραία¨ που συνέβαιναν. Το 2008 μπήκε πολύ άσχημα και βγήκε πολύ άσχημα. Αν εξαιρέσω το καλοκαίρι που ήταν ευχάριστο και χαλαρό το υπόλοιπο 2008 ήταν για κλάματα. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες δεν έχει νόημα. Έχουν μπαγιατέψει τα νέα πρώτον και δεύτερον θα προτιμούσα να τα ξεχάσω. Το 2009 μπήκε απίστευτα καλά. Φυσικά και δεν κράτησε για πολύ το απίστευτα καλά, αλλά δεν πειράζει. Συνεχίζω να το βλέπω θετικά.

Anyway… επιστροφή στο blogging και λέω να πάω να δω ποιος από εσάς μ’ έβγαλε από τα link του για να τον τιμωρήσω!

Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος.

Συνήθως, όταν με ρωτάει κάποιος τι κάνω, του απαντάω ¨καλά¨. Δεν έχει σημασία αν είμαι καλά, η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Αυτές τις μέρες, απαντάω ¨υπήρξα και καλύτερα¨. Συμβαίνουν διάφορα άσχημα τον τελευταίο καιρό και η διάθεση μου έχει χτυπήσει κόκκινο. Πάνω από 15 μέρες τώρα τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν όλα από το κακό στο χειρότερο. Συνέβη ένα περιστατικό στην δουλειά μου που χάλασε όλη την διάθεση για μια εβδομάδα. Μετά από την εφιαλτική εβδομάδα, ξαφνικά, η διάθεση μου έφτιαξε. Πρόλαβα να χαρώ περίπου ένα δίωρο πριν συμβεί ένα ακόμη περιστατικό για να μου κάνει την διάθεση ακόμη χειρότερη. Πέρασε πάλι μια εβδομάδα για να φτιάξει κάπως η διάθεση μου. Το να φτιάξει τελείως το αποκλείω γιατί κάποια πράγματα δεν μπορούν να με αφήσουν ανεπηρέαστο όσο και να το θέλω. Αφού λοιπόν έκανα άλλη μια εβδομάδα να συνέλθω το κακό τρίτωσε.

Είναι Σάββατο πρωί, πνίγομαι στις υποχρεώσεις και στις δουλειές αλλά πέρα από το άγχος να τα διεκπεραιώσω όλα χωρίς καθυστερήσεις και αναβολές επιτέλους χαμογελάω λιγάκι. Οδηγώ και πηγαίνω προς τον προορισμό Β χωρίς καθυστερήσεις. Μιλάω στο τηλέφωνο (με το Bluetooth φυσικά, έχει σημασία που το λέω) και προσπαθώ να βγάλω συνεννόηση για τον προορισμό Β. Η συνεννόηση δεν πάει και τόσο καλά και κλείνω το τηλέφωνο μπινελικόνοντας. Τα νεύρα μου έχουν χτυπήσει κόκκινο, δεδομένου της κατάστασης που επικρατεί δεν είναι και τόσο δύσκολο. Μέσα στα νεύρα μου και στα μπινελίκια παραβιάζω ένα κόκκινο! Μερικά μέτρα πιο κάτω η ομάδα Ζ που την έχει στήσει μου κάνει νόημα να σταματήσω…

Στον ρόλο του καλού ο μπάτσος Νο1. Στον ρόλο του κακού ο μπάτσος Νο2. Στον ρόλο του άσχημου… εγώ.

Ακολουθεί η γνωστή διαδικασία, Δίπλωμα, άδεια, ασφάλεια. Ο Νο1 ρωτάει τον Νο2, ¨θα τον γράψεις;¨. Ο Νο2 δείχνει έξαλλος και απαντάει πολύ εχθρικά τον Νο1 ¨ανακριτικός είσαι;¨. Εκεί κατάλαβα πως δεν υπάρχει ελπίδα. Μου ζήτησαν να βγω από το αυτοκίνητο την ώρα που ο μπάτσος Νο2 έβγάζε από την θήκη το δίπλωμα μου για να το κατασχέσει. Με κοιτάει και μου λέει ¨δεν ήταν στην αλλαγή το κόκκινο που πέρασες, είχε ώρα που ήταν κόκκινό¨ σίγουρα περιμένοντας να το παίξω έξυπνος η να του δικαιολογηθώ. ¨Το ξέρω¨ του απαντάω χωρίς να δώσω συνέχεια. Ο Νο1 έγραφε τα στοιχεία πάνω στην κλήση ενώ ο Νο2 μου ξήλωνε τις πινακίδες. Μούγκα εγώ, το μυαλό μου στις δουλειές που έχω να κάνω και που δεν θα γίνουν ποτέ, στην δουλειά μου που χωρίς αυτοκίνητο είναι καταδικασμένη να βουλιάξει μιας και ακολουθούν διάφορα επαγγελματικά ταξίδια και φυσικά η διάθεση έχει ακουμπήσει πάτο.

¨Πόσες μέρες θα είμαι χωρίς δίπλωμα και πινακίδες;¨ τόλμησα να ρωτήσω. 20 μέρες μου απαντάει ο Νο1. Γυρίζω στον Νο2, όπου με κοιτούσε με μάτια που έχουν δει την κόλαση και του εξηγώ με κάθε ειλικρίνεια πως έχουν τα πράγματα για μένα αν μου πάρει δίπλωμα και πινακίδες. Εδώ, πρέπει να κάνω μια μεγάλη παρένθεση.

[ Είμαι πολύ καλός στο να ¨διαβάζω¨ ανθρώπους. Ίσως φταίει η δουλειά μου, ίσως φταίει το δυνατό ένστικτο, ίσως διάφορα, δεν ξέρω ακριβώς πως το κατέχω το άθλημα αλλά το έχω. Στο 99% των περιπτώσεων πέφτω μέσα με εκπληκτική ακρίβεια. Ο Νο2 είναι άνθρωπος που έχει δει πολλά. Είναι άνθρωπος που έχει δει την κόλαση επί της γης και μπορεί να ξεχωρίσει με μια ματιά ποιος τον δουλεύει και ποιος όχι. Είναι ο άνθρωπος που έχει έρθει με ένα σωρό κακουχίες και δυστυχίες στην ζωή του. Είναι ο άνθρωπος που έχει κάνει πολλά (καλά και κακά) και όλα αυτά μπορείς να τα δεις και να τα ξεχωρίσεις με μόνο μια ματιά. Είναι πολύ δύσκολο να σας περιγράψω τι ακριβώς ¨είδα¨ σε αυτόν τον άνθρωπο. Αυτό που εύχομαι, είναι να μην δω ποτέ αυτά που έχει δει εκείνος.]

Του είπα με κάθε ειλικρίνεια πως ξέρω πως έχω λάθος και πως ό,τι και να μου πει θα έχει δίκιο. Να πληρώσω το πρόστιμο, αλλά αν μου πάρει δίπλωμα και πινακίδες για μένα σημαίνει καταστροφή στην παρούσα φάση. Στο σημείο αυτό επενέβη ο Νο1 και του είπε, ¨αφού το βλέπεις, είναι καλό παιδί. Κουβέντα δεν είπε¨, εννοώντας πως δεν προσπάθησα να δικαιολογηθώ και να το παίξω έξυπνος. Η εσωτερική μάχη που έδωσε μέσα του ο Νο2 ήταν φανερή για μερικά λεπτά. Τελικά, μου είπε 2-3 φορές να μην το ξανακάνω και έφυγε στο πόστο του να περιμένει τον επόμενο που θα κάνει μαλακία.

Γενικά, δεν είμαι οδηγός που κάνει μαλακίες. Φυσικά και δεν είμαι ο κύριος τέλειος, αλλά κόκκινα δεν περνάω, το όριο ταχύτητας το σέβομαι σε λογικά πλαίσια κτλ κτλ. Έτυχα σε μια άσχημη στιγμή και χωρίς πολλά πολλά νομίζω πως στάθηκα τυχερός! Ένα γιατί θα μπορούσα να μην έχω υπολογίσει σωστά και να προκαλούσα ατύχημα και δύο γιατί έπεσα σε ανθρώπους που όπως μπόρεσα να τους ¨διαβάσω¨ έτσι και εκείνοι μπόρεσαν να με ¨διαβάσουν¨ καταλαβαίνοντας πως δεν έχουν να κάνουν με τον κάγκουρα των δρόμων. Για όσους δεν ξέρουν το πρόστιμο (το οποίο φυσικά δεν γλίτωσα) είναι 700,00€.

[εξακολουθώ να μην έχω internet στο σπίτι, οπότε… δείξτε λίγη κατανόηση που έχω χαθεί τελευταία]

Εγκαταλείποντας την Θεσσαλονίκη.

Όπως έχω πει πολλές φορές ο Σεπτέμβριος είναι για μένα η αρχή του χρόνου. Οι μεγάλες αλλαγές γίνονται τότε. Έτσι, όπως είναι κατανοητό και από τον τίτλο του post μετακομίζω. Μέχρι το τέλος του μήνα θα έχω αλλάξει σπίτι. Υπήρχε στην άκρη του μυαλού μου το σενάριο αλλά δεν το είχα προσχεδιάσει για τώρα. Απλά έτυχε να βρεθεί μια ευκαιρία και την άρπαξα. Η αλήθεια είναι πως δεν εγκαταλείπω μόνο το σπίτι μου αλλά εγκαταλείπω και την Θεσσαλονίκη*!

Το πρόγραμμα των τελευταίων ημερών, δεν είναι εξαντλητικό, είναι απλώς πιεστικό. Στις 26-27-28, δηλαδή το τελευταίο σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη όπου κανονικά θα έπρεπε να μαζεύω τα πράγματα μου και να μετακομίζω, εγώ θα είμαι στην Αθήνα για χαβαλέ. Αυτό, ήταν κανονισμένο και δεν υπάρχει περίπτωση να αναβληθεί. Πράγμα που σημαίνει πως ο χρόνος που απομένει είναι λίγος. Δεν έχω και πάρα πολλά πράγματα να μαζέψω αλλά θα χρειαστώ σίγουρα μεταφορική. Από την μια μεριά, σκέφτομαι πως ίσως θα ήταν καλύτερο απλά να πουλήσω τα έπιπλα στον καινούργιο που θα έρθει (αν αυτό είναι δυνατό) αλλά 1. Απομένουν λιγότερο από 15 μέρες και μειώνω τις πιθανότητες και 2. ποιος τρέχει πάλι να διαλέγει έπιπλα;

Δεν μετακομίζω σε άλλη πόλη. Απλά μετακομίζω λίγο πιο έξω. Οι λόγοι που βγαίνω εκτός Θεσσαλονίκης είναι αρκετοί και όλοι έχουν να κάνουν με την ποιότητα ζωής. Να δώσω μερικά παραδείγματα, στην πολυκατοικία που μένω τώρα, 30ετίας, οι τοίχοι είναι σαν τσιγαρόχαρτα. Κλάνει ο γείτονας και νομίζω πως ήρθε σπίτι μου να το κάνει για να μην βρωμίσει το δικό του. Το παρκάρισμα όπως έχω ξαναπεί είναι δύσκολο και πρέπει να κάνεις συχνά θυσίες στην θεά του παρκαρίσματος για να μπορείς να βρεις μια θέση. Την άνοιξη και το καλοκαίρι δεν μπορώ να χαρώ το μπαλκόνι μου γιατί είμαι αναγκασμένος να το “μοιράζομαι” με τους γείτονες. Όχι μόνο το μπαλκόνι μου αλλά και τις συζητήσεις μου. Το σπίτι, σαν σπίτι, έχει κάποιες ιδιαιτερότητες κάνοντας τον κατάλογο με τα μείον μακρύ.

Από την άλλη μεριά, βγαίνοντας λίγο πιο έξω, όχι πολύ μακριά, κάτι λιγότερο από τέταρτο με το αυτοκίνητο, τα πράγματα είναι για μένα ιδανικά. Το παρκάρισμα 24 ώρες το 24ωρο είναι εύκολο. Ο ήλιος θα χτυπάει την βεράντα μου καθ’ όλη την διάρκεια της μέρας και θα μπορώ να την απολαύσω άνοιξη και καλοκαίρι χωρίς να την μοιράζομαι με κανέναν. Θα μπορώ να διαβάζω τα blogs με θέα το πράσινο και τα λουλούδια και τις κρύες βραδιές του χειμώνα, θα μαζευόμαστε φίλοι και θα ανάβουμε το τζάκι. Μέσα στο μυαλό μου, όλα μου φαίνονται ωραία, άλλα όπως λέει και ο σοφός λαός, η νεκροψία θα δείξει!

Το ξέρω πως έχω “χαθεί” αλλά ευελπιστώ πως αυτό θα αλλάξει πολύ σύντομα.


*Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες η Θεσσαλονίκη είναι στο top 10 των ποιο μολυσμένων πόλεων της Ευρώπης. Κατέχει την Νο1 θέση αν με πληροφόρησαν σωστά!

Το κεφάλι μέσα!

Μετά από ένα μήνα διακοπές, όλα φαίνονται κάπως διαφορετικά. 3 εβδομάδες στα νερά της Χαλκιδικής και 1 (η τελευταία) στα νερά της Ρόδου. Επέστρεψα Θεσσαλονίκη μόνο 2 φορές. Η πρώτη ήταν για να πληρώσω λογαριασμούς που θα περίμεναν στο γραμματοκιβώτιο και η δεύτερη για να ετοιμάσω βαλίτσα και να φύγω για Ρόδο.

Το αρχικό σοκ το έπαθα μόλις μπήκα στο αεροπλάνο της επιστροφής. Που πάω τώρα; Είναι ανάγκη να φύγω; Είμαι αχάριστος, η όλοι θα ένοιωθαν έτσι; Και το επόμενο πράγμα που έγινε, σαν να πέρασαν μόνο δευτερόλεπτα, το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Δεν έχει και πολύ νόημα να μιλήσω για την Χαλκιδική και την Ρόδο. Φαντάζομαι οι περισσότεροι από εσάς έχουν πάει και όσοι δεν έχουν πάει μπορούν να διαβάσουν άπειρα στο internet.

Αυτό που δεν θα βρείτε στο internet (μάλλον) είναι που παίζει η καλή η “μπάλα”! Το ξενοδοχείο μας ήταν στο Φαλιράκι. Εάν δεν είστε 18 και αν το target group δεν είναι μεθυσμένες αγγλίδες που σε κοιτάνε και λένε “oh my god I need a shot right now” παραπατώντας, τότε ξεχάστε το Φαλιράκι. Παραλίγο να την πατήσω με μια Αγγλιδούλα που λίγο πριν πάω να της μιλήσω άρχισε να ξερνάει μέσα στο τασάκι! Οπότε αν θέλει κανείς να αποφεύγει τα ξερατά πάει στην πόλη της Ρόδου, στην παλιά πόλη όπου τα πράγματα είναι νορμάλ και όμορφα. Να αναφέρω ενδεικτικά πως οι ομάδες που παίζουν “μπάλα” είναι η Ολλανδία και η Σουηδία (και παίζουν απίστευτη “μπάλα”). Ακολουθεί η Γερμανία και τέλος η Αγγλία. Η Αγγλία θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα αλλά…

Αύριο Δευτεριάτικα πετάω πάλι για Αθήνα. Ταξιδάκι αυθημερόν. Μπαίνω τουλάχιστον σιγά σιγά στο λούκι. Δεν έχω ιδέα τι θα τους πω αύριο στο meeting. Μάλλον για “μπάλα” θα μιλάμε… Την πέφτω για ύπνο γιατί δεν με βλέπω να σηκώνομαι το πρωί.

Ps. Ρε τι άτομα είστε εσείς; Μπήκα στο google reader και μου λέει πως πρέπει να διαβάσω 300+ post σας! Τρελαθήκατε ρε καλοκαιριάτικα; Από αύριο (ε να συνέλθω πρώτα) θα σας επισκεφτώ.

Let’s play.

Οι διακοπές πλησιάζουν. Η camera επέστρεψε από το service και το μόνο που χρειάζεται τώρα είναι μια καινούργια μπαταρία. Όσο το “μωρό” ήταν στο χειρουργείο, μια ανησυχία την είχα ρε παιδάκι μου. Θα ζήσει; Αν θα ζήσει θα της μείνουν κουσούρια; Θα μπορέσει να αντεπεξέλθει; Μήπως να βρω μια καινούργια;

Οι μέρες πέρασαν και η camera επέζησε από το χειρουργείο. Μάλιστα ήρθε σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ότι περίμενα. Έγιναν οι απαραίτητες δοκιμές και τις πέρασε όλες αν και θέλει μπαταρία επειγόντως.

Φυσικά όσο έλειπε, άρχισα να κάνω έρευνα αγοράς. Τα αποτελέσματα ήταν να καταλήξω πως ακόμη και αν πάρω πίσω στα χέρια μου την μονάκριβη μου, πρέπει να επενδύσω σε μια καινούργια. Κατέληξα και αγόρασα τελικά την EOS 450D. Το πρόβλημα είναι πως αν θέλω σκάφανδρο και για την EOS 450D πρέπει να πληρώσω κάτι παραπάνω από 1.000€. Αν και θα άξιζε πραγματικά, είναι πολλά τα λεφτά ρε γμτ και δεν νομίζω πως θα τα δώσω.

Πάρτε μια γεύση από την EOS 450D.

Το original αρχείο της φωτογραφίας είναι σχεδόν 4MB αλλά δυστυχώς ο Blogger το “κόβει” και αφήνει να περάσει μια φωτογραφία που δεν έχει καθόλου λεπτομέρεια σε σχέση με την αρχική. Κρίμα…

Θα σε φάει το ντίγκο.

Σχεδόν 3 μήνες τώρα έχω έναν ανιψιό. Δεν πολύ καταλαβαίνει βέβαια όλα αυτά που του λέω για δράκους που πετάνε φωτιές, αυτοκίνητα και γκόμενες αλλά πιστεύω πως αν και μικρός το προσπαθεί. Από παιδικά τραγουδάκια δεν γνωρίζω, που να κάτσεις τώρα να τα βρεις και να τα μάθεις; Άσε που το “πάει ο λαγός να πιει νερό” είναι εντελώς πασέ. Τι καλύτερο λοιπόν από το να βγάλω ένα δικό μου παιδικό τραγουδάκι; Η αδελφή μου βέβαια ξέρει μόνο το Θα σε φάει το ντίγκο, Θα σε κάνει μια μπουκιά, δεν γνωρίζει πως υπάρχει και συνέχεια. Δεν του το έχω πει όλο και αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε… επίσης αναρωτιέμαι αν διαβάσει ποτέ το blog μου ο ανιψιός μου και τα μάθει όλα αυτά, τι αύξηση θα ζητήσει στο χαρτζιλίκι του για να μη μου κάνει μήνυση.

Θα σε φάει το ντίγκο,
Θα σε κάνει μια μπουκιά,
Θα σ’ αφήσω κάτω από ένα δέντρο,
Η μαμά σου θα σε ψάχνει,
Δεν θα σε βρίσκει πουθενά.

Έρχεται το ντίγκο,
Είναι πεινασμένο κι έρχεται
Από πολύ μακριά.
Θα σε μυρίσει, θα σε γλείψει
Και θα σε κάνει μια μπουκιά.

Θα σε φάει το ντίγκο,
Θα σε κάνει μια μπουκιά,
Θα σ’ αφήσω κάτω από ένα δέντρο,
Θα σε βρει και θα σε κάνει μια χαψιά.

Είναι αγριεμένο και θα
Πεταχτεί απ’ το πουθενά,
Δεν θα προλάβεις να το δεις
Και θα σε κάνει μια μπουκιά.

Έρχεται το ντίγκο,
Θα σε φάει το ντίγκο,
Έρχεται το ντίγκο,
Θα σε φάει το ντίγκο,
Έρχεται το ντίγκο,
Θα σε φάει το ντίγκο…

Είναι λίγο βλακεία το ξέρω :)

Πρέπει να σταματήσω να βλέπω ταινίες σαν το the night before Christmas!