Ικαρία, το νησί της ειρήνης.

Φέτος οι διακοπές είχαν εκτός των άλλων, 8 ημέρες Ικαρία. Αρκετές, αν θέλει κανείς να γυρίσει όλο το νησί. Για να βρεθείς Ικαρία από Θεσσαλονίκη, αν δεν βρεις αεροπορικά εισιτήρια, πρέπει να κατέβεις στον Πειραιά και να πάρεις ένα άθλιο πλοίο. Να ταξιδέψεις 8 ώρες (χωρίς τις καθυστερήσεις), αφού παλέψεις πρώτα, για άγνωστους ακόμη σε μένα λόγους, με τους υπόλοιπους συνεπιβάτες σου σώμα με σώμα. Υπάρχει και πλοίο που κάνει την διαδρομή σε 4,5 ώρες. Επειδή όμως είναι καινούργιοι στο παιχνίδι των εφοπλιστών οι ιδιοκτήτες, ο πόλεμος που τους κάνουν είναι μεγάλος και αν δεν το ξέρεις για να το ζητήσεις από τα ταξιδιωτικά γραφεία θα ταλαιπωρηθείς άδικα με τα σαπιοκάραβα όπως εγώ. Δοκίμασε το www.kallistiferries.gr










Το νησί είναι μεγάλο οπότε και είναι απαραίτητο ένα αυτοκίνητο, η ακόμη καλύτερα για όσους την διαθέτουν, μηχανή, γιατί το οδικό δίκτυο της Ικαρίας είναι άθλιο. Στο λιγότερο ανεπτυγμένο τουριστικά κομμάτι του νησιού, δεν υπάρχει άσφαλτος και θα χρειαστεί να κατέβει κανείς από το αυτοκίνητο μερικές φορές για να ανοίξει την καγκελόπορτα που κλείνει τον δρόμο! Το μήνυμα είναι σαφές: ¨ΞΕΝΕ ΦΥΓΕ¨. Το μόνο που λείπει, είναι η ταμπέλα με τους εναπομείναντες ζωντανούς κάτοικους του χωριού σαν αυτές που είχε στα Λούκι Λούκ.










Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεσαι όταν φτάσεις στο νησί, είναι πως οι κάτοικοι, στην λέξη χαλαρά έχουν δώσει την δική τους έννοια. Στην Αθήνα, εμάς τα καρντάσια, μας την λένε συνέχεια για το πόσο χαλαρά είμαστε. Σας πληροφορώ πως αν φέρναμε Ικαριώτη στην Θεσσαλονίκη θα τον ανακηρύσσαμε κλινικά νεκρό και θα τον θάβαμε. Οι κάτοικοι της Ικαρίας νομίζουν πως βρίσκονται στο αποστακτήριο του Jack Daniels αλλά αντί να παίζουν εκείνο το παιχνίδι με τις τάπες, ευτυχώς για εμάς, ψήνουν αγριοκάτσικα!










Οι οργανωμένες παραλίες τους είναι λίγες και αυτό είναι πολύ καλό. Αν θέλεις ομπρελίτσα, ξαπλώστρα και χάλια freddo, μπορείς να πας σε οργανωμένη παραλία. Αν θέλεις χαλαρά να απολαύσεις τον ήλιο και την Θάλασσα, όπως το έκανες πιτσιρίκι, (όπως θα έπρεπε να είναι παντού έτσι κατά την γνώμη μου), με την πετσέτα, την μάσκα, τα βατραχοπέδιλα και την ομπρέλα σου, τότε έχεις και αυτή την εναλλακτική. Εναλλακτική, διαθέτουν και όσοι είναι fan του να μη φοράνε μαγιό, προβάλλοντας προπέλα, βαθύ φαράγγι, τη σπηλιά του αγριάνθρωπου κτλ.

Τα πανηγύρια των διαφόρων χωριών, είναι δυστυχώς σε στυλ ¨θα βγάλουμε φράγκα¨ και ο ντόπιος θα εξυπηρετηθεί καλύτερα από τον τουρίστα, αλλά αυτό είναι γενικό φαινόμενο και χαρακτηριστικό γνώρισμα της ράτσας μας. Δυστυχώς στο πρώτο πανηγύρι που πήγαμε, το κρασί ήταν τόσο χάλια, που δεν τολμήσαμε να δοκιμάσουμε ξανά σε άλλο πανηγύρι. Το κρέας που μας σερβίραν, που σε καμία περίπτωση δεν ήταν το καλύτερο κομμάτι, ήταν καλό. Στις ταβέρνες τους, κυρίως στα ορεινά χωριά, τα φαγητά κάνουν τα εστιατόρια με τους χρυσούς σκούφους των μεγάλων αστικών κέντρων, να μοιάζουν με καντίνες της κακιάς ώρας.


Μερικά ενδεικτικά νούμερα.
34 ώρες και 45 λεπτά πίσω από το τιμόνι. Θεσσαλονίκη-Αθήνα, εξερευνώντας όλη την Ικαρία και ξανά μανά Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Η μέση κατανάλωση δεν θα ξεπεράσει τα 8.4l ανά 100km αν δεν το παίξεις οδηγός formula1 και το σιδερένιο άλογο θα κάψει 142,1l. Συνολικά από Θεσσαλονίκη, όλη η εκδρομή, βλέποντας τα σχεδόν όλα, είναι 1683km.

ΤΑ +
Υπερβολική χαλαρότητα των κατοίκων. Βιάζεσαι; Γιατί βιάζεσαι; Διακοπές είσαι, χαλάρωσε.
Super φαγητό σε καλή τιμή.
Δεν είναι πήχτρα στον κόσμο.
Καθαρά παγωμένα νερά.
Συνδυασμός ορεινών και παραθαλάσσιων διακοπών.
Παγωτό κρέμα από γάλα κατσίκας.
Όμορφη άγρια φύση.

ΤΑ –
Υπερβολική χαλαρότητα των κατοίκων. Βλέπεις το πλοίο της επιστροφής και ο καφές που έχεις παραγγείλει εδώ και 45 λεπτά δεν έχει εμφανιστεί ακόμη.
Super φαγητό σε καλή τιμή. (τρως τρως τρως τρως…)
Οδικό δίκτυο της κακιάς ώρας.
Η ντομάτα της χωριάτικης σαλάτας made in Holland σε ταβερνάκι πάνω στην θάλασσα στους Φούρνους! Το είδα με τα μάτια μου το Ολλανδικό καφάσι με τις ολόιδιες μεταξύ τους πλαστικές ντομάτες θερμοκηπίου. Το ψάρι, ευτυχώς φρεσκότατο.
Παρατημένα στην μοίρα τους σκυλιά, δεμένα σε διάφορα περάσματα, μόνο και μόνο για να μην περνάνε τα κατσίκια. Ψάχνοντας πληροφορίες για το νησί πριν πάω, βρήκα κάπου στο internet αναφορές φιλόζωων οι οποίοι έχουν εντοπίσει το πρόβλημα. Πίστεψα πως αυτό ίσως το έκαναν παλαιότερα, έκανα λάθος. Δεν περίμενα να το συναντήσω. Ελεεινό και τρισάθλιο από μέρους των κατοίκων.

Ευτυχώς, θα συνεχίσω το μαύρισμα μου για ακόμη μία εβδομάδα. Μετά… το κεφάλι μέσα πάλι!