Aegean airlines cookie! (το τελειωτικό χτύπημα)

Ο τελευταίος μήνας υπήρξε πολύ δημιουργικός. Τόσο, που τον σιχάθηκα! Αν εξαιρέσω τα 2 super party, εκ των οποίων στο ένα υπήρξα κουρέλι από την κούραση και το τρελό καρναβάλι της Ξάνθης, η δουλειά και τα πολλά km, ήταν το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του μήνα. Μέσα σε όλα τα ωραία αυτού του μήνα, είχαμε και ένα από αυτά τα meetings που συνηθίζονται στην όμορφη Αθήνα! Αεροπλανάκι, meeting, μπλα μπλα μπλα, αεροπλανάκι και πίσω στην ακόμη πιο όμορφη Θεσσαλονίκη (sorry guys).

Όπως έχω πει και άλλες φορές, ο Νο1 λόγος για να πετάξει κανείς με την Aegean, είναι το γαμάουα μπισκοτάκι της! Ο Νο2 λόγος, είναι γιατί είναι στην ώρα της συνήθως, αλλά αυτό δεν είναι επί του παρόντος. Αφού δίνουμε αποσκευές και περνάμε τον έλεγχο, επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο. Δίπλα μου, ο (σχεδόν) πάντα χαμογελαστός, χαρούμενος και έτοιμος για τρελό ξεφάντωμα και χαβαλέ αγαπητός Τσακ! Λυπάμαι που δεν μπορώ να σας δώσω περισσότερες πληροφορίες για τον Τσακ αλλά δυστυχώς αν το κάνω θα “τρίξει” η καρέκλα μου. Το ταξίδι προβλέπεται όπως πάντα χαλαρό και οι μαλακίες που λέμε μεταξύ μας, μας “απογειώνουν”. Ας λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η στιγμή που περίμενα ήταν η ώρα του μπισκότου όπου φυσικά δεν άργησε να έρθει. Περνάει η αεροσυνοδός από τις θέσεις μας και γίνεται η μοιρασιά. 1 μπισκότο εγώ, 2 ο Τσακ από λάθος της αεροσυνοδού. Το δικό μου, έμεινε εν ζωή μερικά δεύτερα του δευτερολέπτου. Ο Τσακ μου χαρίζει το extra μπισκότο που τσάκωσε βλέποντας πως αν δεν μου το δώσει, θα πέσω σε βαθιά κατάθλιψη για το 2ήμερο και το άλλο το κρατάει για την κόρη του. Εγώ, το δεύτερο μπισκότο, το κρατάω για μια ξεχωριστή στιγμή. Την στιγμή της ξεκούρασης.

Φτάνοντας στην Αθήνα, ο Τσακ ξεχνάει το μπισκότο του στην καρέκλα. Το παίρνω εγώ με την πρόθεση να του το δώσω, αλλά με το μπάχαλο που επικρατεί εκείνη την στιγμή, ξέρετε, εκείνος ο πανικός που πιάνει μόνο τον Έλληνα επιβάτη να κατέβει με το που πατήσουν οι ρόδες του αεροπλάνου στο έδαφος, το μπισκότο καταλήγει μαζί με το δικό μου στην τσάντα μου. Το μπισκότο θα παραμείνει τελικά εκεί, για πάντα!


Το meeting τελείωσε, η ώρα της επιστροφής έχει έρθει. Θυμάμαι ξαφνικά πως το μπισκότο του Τσακ είναι μέσα στην τσάντα μου. Τσακ του λέω, “έχω το μπισκότο της κόρης σου…” δεν προλαβαίνω να τελειώσω την πρόταση μου και μου απαντάει “μην σκας, άστο, θα πάρω άλλο”. Το σκηνικό παράδοση αποσκευών, έλεγχος, οι μαλακίες μας που μας “απογειώνουν” επαναλαμβάνονται και περιμένω, τι άλλο, την ώρα του μπισκότου. Η ώρα του μπισκότου όμως για μένα δεν ήρθε ποτέ. Με πήρε ο ύπνος. Η κούραση των ημερών ήταν τέτοια που δεν άντεξα, παραδόθηκα στον Μορφέα άνευ όρων.

Ξύπνησα λίγο πριν προσγειωθούμε στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Οι συνάδελφοι μου είχαν ακολουθήσει τα χνάρια μου, κοιμόντουσαν όλοι. Όλοι, εκτός από τον Τσακ που για εκείνον η ώρα του μπισκότου είχε έρθει. Κρατούσε στα χέρια του μια σακούλα εμετού γεμάτη μπισκότα! “που τα βρήκες ρε αυτά;” Τον ρώτησα έκπληκτος. Η απάντηση του το τελειωτικό χτύπημα, “όταν ήρθε η αεροσυνοδός και μου έδωσε μπισκότο, ζήτησα ένα ακόμη για την κόρη μου και μου έδωσε μια σακούλα”! Περιττό να πω πως ζαλίστηκα, έχασα το φως μου. Έπρεπε να το ξεχάσω και για να το ξεχάσω έπρεπε να περάσω καλά. Κατέβηκα από το αεροπλάνο, πήρα βαλίτσα, έφτασα σπίτι κατά τις 21:00, έφτιαξα ξανά βαλίτσα, μπήκα στο αυτοκίνητο και έφυγα για φοιτητικό party στην Ξάνθη. Δεν είναι μακριά, 2ώρες και 15 λεπτά, αρκετά για να αδειάσει το μυαλό μου και να ξεχάσω τα μπισκότα!

5.

Αν και στα δικά μου παιχνίδια δεν συμμετέχετε… θα συνεχίσω το παιχνίδι με την αποκάλυψη των 5 προσωπικών δεδομένων!

1. Από τα 15 λεπτά δημοσιότητας που μου αναλογούν, μου απομένουν ακόμη 14 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα. Τα υπόλοιπα 10 μου τα έφαγε ένας παπάρας δημοσιογράφος ρωτώντας με για τις πιστωτικές κάρτες. ¨εσείς χρησιμοποιείτε πιστωτική κάρτα;¨ Φυσικά τον αποστόμωσα και του χάλασα λίγο την διάθεση με την απάντηση μου: ¨Όχι, δεν χρησιμοποιώ πιστωτική κάρτα. Μόνο μετρητά!¨

2. Κάποτε… είχα μακρύ μαλλί! Μακρύ μέχρι τον ώμο όπου και φυσικά δεν μου πήγαινε καθόλου. Σε συνδυασμό όμως με την αξυρισιά μου οι γιαγιάδες φοβόντουσαν να με σηκώσουν από την θέση μου στο λεωφορείο! Κουρασμένος λοιπόν όταν γυρνούσα από το φροντιστήριο κατά τις 23:00 ήταν η καλύτερη μου.

3. Μπρατσάκια χρησιμοποίησα μόνο για το χαβαλέ. Δεν τα χρειάστηκα στην πραγματικότητα ποτέ! Στα 10 μου, κέρδιζα τους 30άρηδες στο μακροβούτι.

4. Ο μικρός Νικόλας είχε εμμονή από μικρός με το αεροπλάνο. Προ τρομοκρατίας εποχής, μπορούσες να επισκεφτείς το πιλοτήριο για μερικά λεπτά. Ακόμη μετανιώνω για την απόφαση μου να μην κάτσω στην καρέκλα του πιλότου μετά από προτροπή του ίδιου του πιλότου! Η απάντηση μου, βλέποντας κάτι βουνά απέναντι μου, ήταν: Μπα.. καλύτερα όχι, δεν έχω ξανά οδηγήσει αεροπλάνο, έχει και τα βουνά απέναντι, μη κάνω κανένα λάθος και σκοτωθούμε! Μην βαράτε ρε παιδιά… ήμουν δεν ήμουν 5!

5. Ξέρω τι θα πει αμνησία! Μια φορά λιποθύμησα και χτύπησα το κεφάλι μου πολύ σοβαρά. Όταν συνήλθα, δεν ήξερα ποια ήταν η κοπέλα απέναντι μου (η τότε κοπέλα μου). Δεν ήξερα που είμαι, τι κάνω εκεί κτλ. Επικρατούσε μέσα μου μόνο το ένστικτο της επιβίωσης! Δεν απαντούσα στις ερωτήσεις της κοπέλας μου γιατί δεν την ήξερα! Έψαχνα να βρω τρόπους διαφυγής, αναρωτιόμουν αν έχω χρήματα επάνω μου και μέσα μου σχεδίαζα κάθε δυνατό σενάριο επιβίωσης. Ευτυχώς η μνήμη μου επανήλθε στο πεντάλεπτο. Δε θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση του να τρέχει το μυαλό με τρελές ταχύτητες για να βρει τρόπο να αντεπεξέλθει στα νέα δεδομένα.

Και παραδίδω την σκυτάλη στους: Elisavet, Yo!reekas, netkerveros, loukoumaki, tanila.

Ζωγραφίστε και κερδίστε! And the winner is…

Λοιπόν… ήρθε η ώρα να κάνουμε λίγο χαβαλέ. Τα πράγματα είναι απλά, ανά χείρας το στυλό, τα post it η χαρτάκι σε μέγεθος post it και αρχίστε τις δημιουργίες. Το θέμα είναι φυσικά ελεύθερο αλλά και με έναν περιορισμό. Πρέπει να κάνετε πλάκα! Μπορεί να είναι και κρυάδα, όπως το δικό μου σχέδιο για παράδειγμα, αλλά δεν πειράζει, όλοι μια παρέα είμαστε. Αφού τελειώσετε με το σχέδιο σας, το περνάτε από το scanner η το φωτογραφίζετε (ακόμη και με το κινητό σας αν θέλετε) και μου στέλνετε με mail το αρχείο στο snikolasblogspot@gmail.com* .

Μετά από μερικές μέρες θα ψηφίσουμε όλοι για το καλύτερο**. Ο νικητής θα κερδίσει ένα t-shirt που θα του το στείλω ταχυδρομικά.

*παρακαλώ ένα comment ότι έστειλες το σχέδιο για να τσεκάρω το mail.
**το δικό μου σχέδιο δεν θα συμπεριληφθεί στον διαγωνισμό.

update3

Ήρθε η ώρα της ψηφοφορίας! Όλα τα σκιτσάκια (ακόμη και αυτά που δεν είναι σκίτσα, έτσι γιατί απλά μπήκαν στον κόπο να στείλουν κάτι οι άνθρωποι) “παίζουν” στον διαγωνισμό! Δικαίωμα ψήφου έχετε μία φορά μόνο και για ένα σκίτσο [ΑΝΩΝΥΜΑ COMMENTS ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΤΡΗΣΟΥΝ!]. Η ψηφοφορία τελειώνει το βράδυ της Κυριακής.

And the winner is...

Δεν χρειάζεται να πω πολλά. Ο αθέμιτος ανταγωνισμός, η συνεργασία με την μαφία, τα απειλητικά τηλεφωνήματα και mails που δέχθηκα από τους “συνεργάτες” του σπιτόγατου και τα comments που αφήσατε υπέρ του, τον ανακηρύσσουν νικητή του διαγωνισμού! :p

Ευχαριστώ όλους σας για την συμμετοχή αλλά και για το χαβαλέ που βγάλαμε από όλη αυτή την υπόθεση!

Απολογισμός της εβδομάδας. (final update)

1. Λείπω απ’ το σπίτι μου από την Δευτέρα.

2. χάθηκα μέσα σε ένα χωριό! Από εδώ και στο εξής μπορώ να με αποκαλώ το ανθρώπινο GPS (με πολλά bugs στο software)

3. Η κύρια τροφή μου από την Δευτέρα είναι τα club sandwich.

4. Κόντεψα να μείνω από βενζίνη στην μέση του πουθενά και να με φάνε οι λύκοι. Όταν έβαλα βενζίνη διαπίστωσα πως στο ρεζερβουάρ μου είχε απομείνει 1λίτρο!

5. Το ξενοδοχείο δεν έχει DSL και ξενερώνω με μια dial up.

6. Με εκδικήθηκε η dial up που ξενερώνω μαζί της και αποφάσισε να μου κλείνει την σύνδεση ανά 3 λεπτά! (αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω να το κάνω το post τελικά)

7. Έχω να μιλήσω σε άνθρωπο εκτός δουλειάς (εξαιρώ το τηλέφωνο) από την Δευτέρα.

8. Στο τελευταίο service του αυτοκίνητου, μάλλον δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως διότι το leasing τελειώνει σε λιγότερο από μήνα! (αν σκοτωθώ στο δρόμο ψάξτε το, υποπτεύομαι πως κάτι δεν πάει καλά με τα φρένα)

9. Οι δουλειές, μάλλον, θα πήγαιναν καλύτερα αν δεν πλήρωνα αμαρτίες άλλων.

10. Η τηλεόραση του ξενοδοχείου πρέπει να είναι ζωντανή! Μόλις ανακάλυψε πως το αγαπημένο μου κανάλι είναι το ΣΚΑΙ σταμάτησε και να το δείχνει!

11. Η επόμενη εβδομάδα θα έχει μία από τα ίδια.

12. Είναι η πρώτη φορά που τσικνοπέμπτη δεν είμαι σε κάποιο party η σε κάποιο γλέντι με φίλους.

13. …και δεν έχει τελειώσει ακόμη η εβδομάδα!

Update one
14. Μία φορά άφησα το αυτοκίνητο εκτός του υπόγειου parking, και αφού με διαβεβαίωσε ο receptionist πως ποτέ στα 4 χρόνια λειτουργίας του ξενοδοχείου δεν υπήρξε ποτέ το παραμικρό συμβάν, βρήκα σήμερα το πρωί τον καθρέφτη του οδηγού σπασμένο.

Final update!
15. Κατέβηκα με το τρένο στης Αθήνα την Παρασκευή! Είχα να πάρω το τρένο πάνω από 10 χρόνια. Μόλις με πήρε ο γλυκός ο ύπνος, ήρθε ένας μπάμιας με μια γάτα σε ένα κλουβάκι. Η γάτα φυσικά δεν σταμάτησε να νιαουρίζει μέχρι να σιγουρευτεί πως δεν θα με πάρει ποτέ ο ύπνος.

Είμαι περίεργος να δω τι θα φέρει αυτή η εβδομάδα! Αλλά υπόσχομαι να μην γκρινιάξω καθόλου!

Μαθήματα μαγειρικής part one.

Ήρθε η ώρα να αποκαλύψω στην blogόσφαιρα πως κατέχω τα μυστικά της μαγειρικής. Όσοι είχαν την τύχη να δοκιμάσουν από τα χεράκια μου τις εξαίσιες συνταγές μου, έχουν να λένε. Κάποιοι φυσικά, δεν άντεξαν την θεϊκή γεύση και την “έκαναν” για το Άγιο όρος, άλλοι κατέληξαν στο τρελάδικο προσπαθώντας να καταφέρουν να αναπαράγουν την ίδια ακριβώς συνταγή που είχαν την τύχη να δοκιμάσουν. Να φανταστείτε η CIA πλήρωσε την Nasa να κατασκευάσει ειδικό δορυφόρο που παρακολουθούσε από πού προμηθεύομαι τα υλικά μου. Ο θρύλος λέει, πως η βασίλισσα της Αγγλίας οφείλει την μακροζωία της γιατί έχει βάλει πράκτορες της MI5 (λογικά έχει επιστρατεύσει και τον bond), να μάθει το μεγάλο μυστικό μου. Αν δεν μάθει το μυστικό λέει, δεν θα πεθάνει!

Υλικά που θα χρειαστείτε:

1. Μερικές φρυγανιές.
2. 1 κουτί La vache qui rit.
3. Φρέσκο κόκκινο, μαύρο, άσπρο και πράσινο πιπέρι.
4. 1 μαχαίρι για βούτυρο.
5. 1 πιάτο.

Εκτέλεση:

Απλώνετε με το μαχαίρι πάνω στην φρυγανιά 1 τυράκι La vache qui rit. Στριφογυρνάτε μερικές φορές το καπάκι του μύλου για το πιπέρι μέχρι να πέσει η επιθυμητή ποσότητα πιπεριού και τοποθετείτε την φρυγανιά στο πιάτο. Επαναλάβατε την διαδικασία μέχρι να κουραστείτε η να τελειώσουν τα La vache qui rit! Παίρνετε το πιάτο με τις φρυγανιές και κάθεστε μπροστά στο pc σας, καλή όρεξη και καλό blogging.

Ps. Αφού αποφάσισα να αποκαλύψω τα μυστικά της μαγειρικής μου, καταλαβαίνω πως τώρα θα αχρηστευτεί ο δορυφόρος της CIA, ο Bond θα ψάχνει στον Αγγελιοφόρο για δουλειά κτλ. Αλλά τι να κάνουμε; Αυτά έχει η ζωή.