Οι γείτονες και οι απέναντι που ίσως δεν είναι άνθρωποι!

Γενικώς, είμαι από αυτούς που κοιτάνε την δουλειά τους. Δεν με νοιάζει αν ο γείτονας είναι ερωτευμένος με την απέναντι, δεν με νοιάζει αν ο περιπτεράς της γειτονιάς παίρνει μάτι τον μπακάλη και φτιάχνεται, δεν με νοιάζει αν ο ψαράς φαντασιώνεται πως είναι στο κρεβάτι του κρεοπώλη, δεν με νοιάζει γενικός. Ο καθένας μπορεί να κοιτάει την δουλειά του. Φυσικά, αν κάποιος ζητήσει βοήθεια κτλ θα βοηθήσω (όπως και ήδη έκανα στις λίγες μέρες που βρίσκομαι σε αυτό το σπίτι) αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.

Οι καινούργιοι γείτονες, είναι αυτό που θα αποκαλούσα άβυσσος οι ψυχές των ανθρώπων. Δεν είναι κακοί άνθρωποι, οι απέναντι δεν είναι άνθρωποι αλλά θα φτάσω αργότερα σ’ αυτό. Οι διπλανοί μου είναι μια οικογένεια που χωρίς τα βλαστάρια τους δεν ακούγονται καθόλου. Με τα βλαστάρια τους, νομίζεις πως είσαι σε punk συναυλία και πέφτει ξύλο.

Βάζοντας την πόρτα ασφαλείας, ξαφνικά ο θόρυβος μειώθηκε στο ελάχιστο. Περήφανος για την πόρτα μου, έλεγα σε όλους πως δεν ακούω πια τα ντέρμπυ μεταξύ των διπλανών. Καλή πόρτα, είναι και soundproof και καμάρωνα σαν το γύφτικο σκερπάνι! Έλα όμως, που η πόρτα, ναι μεν ελάττωσε τον θόρυβο, αλλά την μεγάλη διαφορά την έκανε η μετακόμιση των παιδιών! Ερωτεύτηκαν, όλα μαζί ένα πράγμα. Tην κοπάνησαν από 3 μεριές* για να κάνουν τα ντέρμπυ τους αλλού και να ταλαιπωρούν άλλους τα μεσημέρια που τολμούν να κάνουν Siesta! Οι οικογενειακοί δεσμοί είναι ακόμη ισχυροί όμως, οπότε τα Σαββατοκύριακα παίρνω μια γεύση από μια όχι και τόσο soundproof πόρτα τελικά.

Οι απέναντι είναι το μεγάλο μυστήριο. Είναι το μυστήριο που θα ήθελε ο Indiana Jones να αποκαλύψει. Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή όμως. Πάντα ζούσα σε σπίτια που είχαν πολύ φως. Δεν θα μπορούσαν να ζήσω σε ένα σπίτι που δεν το χτυπάει ο Ήλιος. Μου αρέσει το πρωί και το μεσημέρι να φωτίζονται τα δωμάτια από το φως του Ήλιου και το βράδυ, θέλω λίγο και ζεστό φωτισμό που δίνει ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Το καλοκαίρι που ξεκίνησα την μετακόμιση, χωρίς κουρτίνες ακόμη το σπίτι, παρατήρησα πως οι απέναντι, πρωί, μεσημέρι, βράδυ, τα παντζούρια τους ήταν κλειστά. Υπέθεσα πως είναι διακοπές. Τώρα όμως, το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Οι απέναντι, σε 2 ορόφους, έχουν κλειστά τα παντζούρια τους πρωί, μεσημέρι, βράδυ! Τι άνθρωποι είναι αυτοί που δεν θέλουν φως στην ζωή τους; Τα ίχνη ζωής, είναι απλωμένα ρούχα που και που και φως το βράδυ. Αυτό, αποκλείει τους τυφλούς ένοικους, η πως τα διαμερίσματα είναι άδεια. Είναι ο Δράκουλας με την οικογένεια του που μένει εκεί; Είναι τα gremlins που κατοικοεδρεύουν στην Θεσσαλονίκη μετά το πέρας της επιτυχίας τους; Είναι κάποιος τρελός επιστήμονας που κάνει πειράματα όλη μέρα; Η γιάφκα της al kaida; Είναι εξωγήινοι που παίζουν κρυφτό όλη μέρα… δεν ξέρω.

Αν και γενικά, η περιέργεια μου φτάνει μέχρι το ¨πώς να την λένε άραγε την ομορφούλα του 5ου¨, αυτό το πράγμα με τα παντζούρια μ΄ έχει προβληματίσει αρκετά ώστε να μιλήσω με τον Indiana Jones. Μου είπε όμως πως έχει δουλειά και δεν μπορεί να ασχοληθεί τώρα. Το σίγουρο είναι λοιπόν, πως δεν θα μάθω ποτέ τα creepy πράγματα που συμβαίνουν στην γειτονιά!

*η πληροφορία για την μετακόμιση ήρθε από την ίδια σίγουρη πηγή πως έχουν σκάσει για την πόρτα μου! :)